MACAHEL KARADENİZ’İN KURTARILMIŞ VADİSİ
Sevgili Dostlar,
Bugün sizi kurtarılmış bir bölgeye götüreceğim.
Karadeniz sahil yolunda neredeyse Gürcistan sınırına kadar ilerliyoruz.
Hopa’dan sonra kıvrıla kıvrıla ilerleyen cankurtaran Geçidinden değil de onu devre dışı bırakan,
5 kilometrelik Cankurtaran Tünelini geçerek , Borçka’ya ulaşıyoruz.
Çoruh nehrini gördüğümüzde ve nehrin diğer tarafına geçtiğimizde
Bizleri bir tabela selamlıyor.
Tabela Karagöl’ü işaret ederken, tam altında dikkat çekici de bir uyarı bulunuyor.
CAMİLİ Biosfer Rezerv alanı,
Neymiş bakalım:
Biyosfer Rezervi; Uluslararası öneme sahip ve UNESCO'nun İnsan ve Biyosfer (MaB=Man and Biosphere) Programı içerisinde yer alan karasal ve/veya kıyı ekosistemlerine sahip yerlerdir (UNESCO-MaB 2003:2).
DİKKAT DİKKAT DİKKAT !!!
Önemli bir yere geldik ya da geliyoruz.
Gözünüzü dört açın, az bulunur bir bölgeye giriyorsunuz uyarısını alıyoruz.
Pekiyi neden seçilmiş bu bölge, biyosfer rezerv olarak ve amaç nedir?
3 aşamada toplamışlar işin teknik tarafını:
Biyosfer rezervlerinin üç temel işlevi vardır;
· Koruma; genetik varyasyonların, türlerin, ekosistemlerin ve peyzajların korunmasına katkıda bulunmak,
· Kalkınma; ekonomik kalkınmayı ve insan gelişimini sürdürülebilir şekilde sosyo-kültürel ve ekolojik olarak desteklemek,
· Lojistik; yerel, ulusal ve küresel ölçekte doğa koruma ve kalkınma çabalarına dönük bilimsel araştırma, izleme, eğitim ve bilgi değişimini desteklemek
·
Evet şimdi bundan ne anlamalıyız?
Doğal bir zenginlik cepte.
Milli parklar gibi tür çeşitliliğinin ve doğal zenginliğin korunması tamam.
Bir de işin ekonomik kalkınma ve lojistik boyutu var.
Şimdi mevzu derinleşmeye başladı.
Demek ki yalnızca doğal olarak değil, coğrafi, kültürel ve ekonomik olarak da çok özgün bir yerdeyiz.
Nasıl yani özgün?
Kendine özgü, nev-i şahsına münhasır eskilerin tabiriyle.
Bir defa 3,400 metrelere yükselen Karçal Dağlarından aşmak gerekiyor Camili Vadisine girmek için.
Camili 6 köyden oluşan MACAHEL bölgesini ya da CAMİLİ Havzasını oluşturan köylerden biri.
Hacim ve nüfus olarak en geniş ve merkezi olanı.
Tamı tamına 168 seçmen.
Okul, Sağlık ocağı, Köyün parmakla sayılan birkaç bakkalı, her türlü ihtiyaç temini için merkez bu köy.
Diğer köyler eski ve yeni isimleriyle yani Gürcüce ve Türkçe olarak:
Camili (Hertvisi)
Düzenli (Zedvake)
Efeler (Eprati)
Kayalar (Kvabistavi)
Maralköy (Mindieti)
Uğurköy (Akria)
Nedir bu bölgeyi bu kadar özgün yapan UNESCO için gelin ona bakalım.
Öncelikle Doğası.
Biyolojik çeşitlilik, Bozulmamış ekosistemlerin devamlılığı,
Doğal sistemler ve bu sistemlerin zamana bağlı değişimleri,
Geleneksel arazi kullanım biçimleri hakkında bilgi sahibi olmak.
İşte bu gibi amaçlarla, bu gibi özelliklere potansiyel olarak sahip olan alanlar, hem ulusal,
hem uluslararası çalışmalarla korunuyor, kalkındırılıyor ve destekleniyor.
Sonra nüfusu, dili, kültürü, doğayla bir arada yaşama bilgisine sahip insanları.
Kalemlerle bölünen sınırların , Yürekleri bölmesi , ailelerin bir kısmının Türkiye’de bir kısmının Gürcistan’da kalması.
Aslında 18 köy varmış bu havzada.
Derken Birinci Dünya Savaşı sonrasında
Batum’u ver, Kars ve Ardahan’ı al mecburiyeti sonrasında bu 18 köyün 12 si Gürcistan’da Acara bölgesinde kalırken, geride kalan 6 sı Türkiye topraklarında kalmış.
Ve sonrasında 80-100 yıl öncesinden, önceki kuşaklardan bugüne aktarılan pek çok hüzünlü hikaye.
Yine de bölge insanları, doğayla barış içinde yaşamanın tek koşul olduğunu bildiklerinden,
İnsanla da, yasayla da, devletlerle ve devlet hukuku ve işleyişleriyle de barış içinde yaşamayı öğrenmiş ve kabul etmişler binlerce senedir.
Çünkü Camili havzasında yaşam ne Cumhuriyetle, Ne Osmanlı ile, Ne Roma’yla, Ne de Gürcü ya da Ermeni ya da Lazika Krallıklarıyla başladı.
Çok daha eski, çok daha köklü.
Nereden mi biliyoruz?
Kültüründen, yaşayış tarzından, adetlerinden, görgüsünden.
Açık olmakta fayda var.
Burada hiçbir dinin kutsalları, doğadan daha kutsal değil.
Hiçbir dinin hükmü burada geçmiyor.
İnsanların doğayla ilişkisi ve manevi tarafı bir dinin sınırlarına girecek kadar sınırlı değil.
Şamanik öğeler çok daha belirgin ve asıl önem verilenin onlar olduğu açık.
Şu günün koşullarında dahi yol 6 ay ulaşıma kapalı iken,
En merkezi köy olan Camili de sağlık ocağında doktor dahi bulunmazken,
Bölge insanının kendi yarasına merhem olmaktan başka çaresi yok.
Televizyon henüz tam nüfuz edememiş,
İnternet yer yer çekse de modern dünyayla tam zamanlı bir
Bağ kurmak ne coğrafi ne de yapısal olarak mümkün değil.
Bunu kimi avantaj olarak, kimiyse dezavantaj olarak görüyor.
Ancak belli ki bu durumların hiçbiri bölge insanının azmini, çalışkanlığını, huzurunu etkilemiyor.
Karınca kararınca, hiç de destek görmeden kendi pansiyonlarını kendi elleriyle yapan bir topluluktan bahsediyoruz.
Sofralarına ekip biçtiklerini, ürettiklerini koyuyorlar.
Arıcılık, Küçük ölçekte hayvancılık.
O koca koca UNESCO , BİOSFER REZERV , Kalkınma, lojistik destek vs. başlıklarının ardında,
Yine bölge halkının kararlı, çalışkan , kendine özgü iyimserliği ve şükrü duruyor.
Daha çok şey yazılır, çizilir, anlatılır.
Süslü laflar sarf edilir, boyanır vs.
Ancak gidip görmeden, insanın halini hatırını sormadan yazıp çizmek de
Ahkâm kesmek olur.
Bir Macahel’e giriş yazısı olsun.
Merak etsin, merak ettirsin.
İnsanı seven gitsin, doğayı seven gitsin,
Merak eden gitsin, kendini arayan gitsin,
Bulan gitsin, bulduğunu zanneden gitsin.
Bulduğu neymiş görsün.
Merak edelim, sevelim, arayalım, bulalım.
Arayan eninde sonunda bulur aradığını.
Ha MACAHEL’de, ha TİBET’ te, Ha KONYA’ da…
Yeter ki gidelim.
Göreceğimizi görelim.
Selamlar, sevgiler...
Not ve teşekkür:
Macahel Bumbulay Pansiyon Kenan Bey, eşi ve ailesine
Sofraya koydukları balları, peynirleri, süt , yoğurt ve kaymakları, armut pekmezleri ve birbirinden lezzetli yemekleri için,
Macahel Green Roof Selçuk ve Volkan Kardeşler, ailenin ciddiyetinden taviz vermeyen ama hep sıcakkanlı babası Mesut Abiye ve birbirinden güzel yemekleri ve Mısır ekmekleriyle sadece midemizi değil, ruhumuzu da şenlendiren çok değerli annemize de yürek dolusu teşekkürü borç biliriz.
Macahel Doğa evi Bora kardeşimizi de atlamayalım herkesin ellerine saglık…
Comentários